Hulde aan de schapen
In november 1948 wordt in het clubblad hulde gebracht aan de schapen.
‘De schapen geven ons niet alleen heerlijk vlees. Voordat wij kunnen genieten van een heerlijk lamsboutje, hebben ze ons terrein netjes kaal geschoren en gewalst. Wat een service! Iedereen tevreden: de eigenaar van het terrein, de eigenaar van de schapen, het VEP-bestuur, maar vooral de VEP-spelers. Tenslotte ook de schapen zelf. Zo krijgen wij “de schaapjes op het droge”.’
*********************
Vlug Elf Pils
Als de naam VEP valt wordt wel een geroepen dat de afkorting staat voor: Vlug Elf Pils, maar die kreet hoor je in veel clubhuizen.
In 1949 bestaat VEP dertig jaar. En het eerste elftal promoveert naar de KNVB. Een van de sprekers op de jubileumreceptie is de voorzitter van de NKS. In zijn speech komt hij met een nieuwe betekenis van VEP: Voortaan Enkel Promoveren. Ook valt in die tijd te beluisteren Vletters En Pannebakkers. In het clubblad Symbool reageert Insider: ‘Een erenaam, want vletters zijn de meest hard werkende mensen ter wereld. En pannebakkers maken van het stof der aarde de meest nuttige voorwerpen voor de bouw van een huis.’
*********************
De dikke hand
De ledenvergadering op 5 juli 1949 verloopt redelijk rustig. Vrijwel alle aftredende en herkiesbare bestuursleden en leden van de elftalcommissie worden herkozen.
Bij de rondvraag komen een aantal opmerkelijke vragen en opmerkingen naar voren.
Zo laat de doelman van het tweede elftal Abbes Versluis weten liever geen reserve meer te willen zijn bij het eerste elftal, vanwege het feit dat doelman Joop van Rooijen tijdens de laatste wedstrijd een dikke hand had en er toch niet uitging. Volgens de voorzitter heeft Joop gedacht dat het nog wel zou gaan en zich daarom niet liet vervangen.
De heer Slagter spreekt over minderwaardige ballen. Waarop de heer Siero voorstelt om nieuwe ballen aan te schaffen. De voorzitter zegt toe dit te bekijken.
************************
Buitenspel!
In september 1949 loopt het tweede elftal Gouderak 2 onder de voet met een 9-3 overwinning. En dat na een 3-3 ruststand. Het clubblad meldt het volgende: ‘Na de thee met de wind in de rug was er voor Gouderak 2 geen houden meer aan tegen de ontketende VEP-reserves. Bijna de gehele vijfmans voorhoede kwam tot scoren. Behalve Aart Hart, die kwam er niet aan toe. Zodra hij een doelpunt in zijn hoofd had, gingen een of meerdere van zijn medespelers buitenspel staan. Niet leuk om je aanvoerder zo dwars te zitten!’
************************
Voetballes van de voorzitter
Mr. J. van Breukelen, voorzitter van VEP voetbal, blikt aan het einde van het seizoen 1954-1955 terug op de prestatie van het eerste elftal in het clubblad Symbool.
Hier onder een deel van zijn kritiek.
‘Goed dat er geen degradatie was. Het is een moeilijk en gevaarlijk seizoen geweest. 24 doelpunten voor en 52 tegen! En dat met een redelijk stel jongens. Beste kerels allemaal. Maar...geen fighting- spirit! Wat moet er gebeuren? Backs die principieel hun dekking niet houden, moeten naar elders. Halfspelers die te traag en van tik-tak-tik een bal bij zich houden en te laat doorspelen, moeten maar een hond aan he lijntje nemen. Die kan ook niet wegkomen. Voorhoedespelers die te lang met de bal “drijven”, moeten een schip kopen waarop ze kunnen blijven drijven.
We zullen het zelf moeten doen. Een betaalde trainer kan er i.v.m. de hoge terreinkosten niet af. Het moet van de jongens zelf komen. Daarom gaan we regelmatig met een selecte groep van ongeveer 16 man apart trainen, naast de bestaande training. Om dat akelige gepingel af te leren, bijvoorbeeld’.
*******************************
De visie van ‘Symbool’ op VEP-Woerden
Begin december 1956 eindigt VEP-Woerden in 2-3. Volgens de Woerdense Courant na een ‘spannende en felle strijd’. De nederlaag komt VEP hard aan. In het clubblad Symbool heeft de redactie een geheel eigen visie op de gespeelde derby. Enkele citaten uit het zwart-wit getinte verslag.
‘Woerden won niet geheel onverdiend, maar een gelijkspel had iets meer de wezenlijke verhoudingen weergegeven’.
‘Zelden was er bij de aanhang der rivalen een zo verbitterde haat tegen onze vereniging waarneembaar als ditmaal’.
Dat een speler van Woerden na afloop, in aanwezigheid van twee bestuursleden van Woerden, één van onze bestuursleden grof bejegende, heeft ons geen goed gedaan’.
‘Overigens waren langs de lijn de fatale opmerkingen niet van de lucht. Adviezen als “trap hem rot” en “ga jij eerst je rozenkrans bidden”, waarbij opgemerkt dat de eerste raad slechter was dan de laatste, typeerden de onverzoenlijke sfeer’.
‘Openlijk hulde aan onze eigen aanhang die bijzonder wordt aangemaand correct te blijven’.
‘Dat we verloren had ook te maken met de merkwaardige scheidsrechter. Hij deelde 40 vrije trappen uit aan Woerden en 15 aan VEP. En dan de niet evidente strafschoppen. Maar wel twee voor Woerden en slechts één voor VEP.’
********************************
De scheidsrechter zag het niet
Tweede Kerstdag 1956 speelt VEP op een bevroren veld tegen Oudewater. De spelers beseffen het gevaar op het oneffen veld zoals blijkt uit het verslag in de Woerdense Courant: ‘Het terrein in De Veste was aan de harde kant en op de rand van bespeelbaar. Dat eiste van de spelers voorzichtigheid en lichaamsbeheersing want een val, hoe licht ook, zou een blessure op kunnen leveren. Beide ploegen speelden dan ook bedachtzaam en sportief. Een sportieve geste was ook die van VEP-speler
Fons Veraart, toen de scheidsrechter VEP een hoekschop toekende, Veraart hem er op attent maakte dat hij de bal over de doellijn had getrapt. Hij kreeg een extra complimentje van de arbiter!
Die ging wat later de fout in. In de 17e minuut sprong de VEP-aanhang omhoog. Sietse Kuipers had met een enorme pegel doelman Arie Prins gepasseerd. De bal sprong van de ijzeren staander weer terug uit het doel het veld in. Iedereen zag het, maar niet de scheidsrechter en hij liet doorspelen! Drie minuten later scoorde Kuipers echter alsnog met een harde schuiver’.
VEP wint uiteindelijk met 2-0 omdat ook Jan Schalkwijk doel treft.
********************************
Entreeheffing bij VEP 2 – Woerden 2
Op 16 februari 1958 zijn de eerste elftallen van zowel VEP als Woerden vrij. Er is een inhaalprogramma. Laat nu net die dag VEP 2 – Woerden 2 op het programma staan. Woerden 2 doet mee om de titel, VEP 2 staat in de middenmoot. Het bestuur van VEP zie daar wel een financieel buitenkansje in.
Via een advertentie in de Woerdense Courant worden de voetballiefhebbers opgeroepen te komen kijken: ‘Bezoekt zondag in De Veste de belangrijke competitiewedstrijd VEP 2 – Woerden 2. Aanvang: 14.30 uur. Staanplaatsen25 cent. Tribune 35 cent.’
Voor de volledigheid: VEP 2 versloeg het hoger geklasseerde Woerden 2 met 2-1.
********************************
Zuinig omgaan met de ballen
In de jaren vijftig is zuinigheid troef. Jeugdelftallen krijgen kort voor de wedstrijd één bal om ‘in te spelen’. De warming up is een nog onbekend fenomeen. Met de bal krijgt het jeugdelftal de waarschuwing dat-ie moet worden terugbezorgd, nog voor de wedstrijd begint. Zo niet dan kunnen spelers ‘dokken’.
Ook vlaggen voor de grensrechters zijn in een beperkte hoeveelheid aanwezig. Zodat bij veel jeugdwedstrijden de grensrechter zich moet behelpen met zijn zakdoek, al dan niet gebruikt.
********************************
Commentaar van de leiding
Het gebeurde op 12 mei 1958 in Voorburg. Na afloop liep de scheidsrechter richting kleedkamer in gezelschap van een bestuurslid van VEP. Die had kennelijk wat aanmerkingen gemaakt op de manier waarop de man in het zwart het duel had geleid. Waarop deze aan de Woerdense bestuurder het volgende antwoord gaf: ‘Ik weet dat VEP goed kan voetballen, maar als ze zo beginnen dan weet ik wel raad. Ik heb al eens meer een wedstrijd gefloten tegen VEP.’
******************************
Zo werd VEP B1 in 1958 kampioen
Notities van keeper Piet Kroon in een schoolschrift
Ik was opgesteld in VEP B1. We zaten in een afdeling met Woerden B, Sportlust A, Nicolaas Boys A, Nieuwkoop B, NSV A, Bodegraven B en UNIO B.
VEP B – UNIO B 11-0 (1-0)
‘Het was de eerste wedstrijd direct goed raak. Het merkwaardige was dat we voor de rust, met de wind mee, slechts één doelpunt maakten, maar na de rust met de wind tegen maakten we er 10. Dit kwam vooral door Ries van Schip’.
Woerden B – VEP B 4-2 (0-0)
‘VEP was in deze wedstrijd wel sterker, maar doordat de achterhoede de snelle John Diepenbroek niet wist te houden, verloren we’.
VEP B – Nieuwkoop B 12-0 (7-0)
‘We hadden niet veel moeite met deze zwakke ploeg’.
Sportlust A – VEP B 0-7 (0-3)
‘In deze wedstrijd werd door ons zeer goed gespeeld’
Opstelling: D: Piet Kroon; A: Kees Fortuin, Anton Sluis, Hennie Broeke; M: Frans van Dijk, Richard van Rooijen; V: Gerard Sengers, Gerard van de Berg, Joop van de Berg, Hans van Rooijen, Ries van Schip’.
VEP B – NSV A 3-2 (1-2)
‘We speelden vooral voor de rust erbarmelijk slecht en we stonden met de pauze dan ook met 2-1 achter. Na de rust ging het iets beter en uiteindelijk werd het een 3-2 zege’.
Nicolaas Boys A – VEP B 3-2 (2-0)
‘Tegen deze tamelijk sterke ploeg stonden we met de rust met 2-0 achter. Na de rust wisten we in te lopen tot 2-2. Het 3e doelpunt van Nicolaas Boys werd overtijd gemaakt, maar het protest van VEP baatte niet’.
UNIO B – VEP B 2-5 (0-2)
‘Het vroor behoorlijk toen we tegen UNIO speelden. De 2 tegendoelpunten werden veroorzaakt door stijve en koude vingers van mij en doordat Henk Machielse in eigen doel schoot’.
‘Na deze wedstrijd stonden we 3 punten achter op Woerden B dat de leiding had. Woerden B had met 1-1 gelijkgespeeld tegen Sportlust A’.
VEP B – Nicolaas Boys A 7-2 (5-1)
‘Nic Boys kwam met 9 man uit. VEP met 10 man. Daardoor wonnen we buiten verwachting met grote cijfers. Gerard Sengers was in de voorhoede goed op dreef’.
‘Terwijl wij wonnen speelde Woerden B thuis gelijk tegen de andere kanshebber: Bodegraven B. Nu stonden we nog maar 2 punten achter’.
VEP B – Sportlust A 3-0 (1-0)
‘Door de sterke verdediging wonnen we van Sportlust. Bij de stand 0-0 stopte ik een penalty van Harm Spierenburg’.
Nieuwkoop B – VEP B 0-7
‘Ook deze keer hadden we weinig moeite met deze zwakke ploeg’.
VEP B – Woerden B 2-1 (0-0)
‘In de modder van het bijveld zegevierden we over Woerden in een harde wedstrijd. De rust was ingegaan met 0-0. Ongeveer een kwartier na rust nam Woerden de leiding via Bertus de Jager. Daarna werd het door Joop van Schip 1-1. Joop van de Berg zorgde in de laatste minuten van de wedstrijd voor 2-1. Doelman Piet Feijt van Woerden speelde een prima wedstrijd.
Opstelling: D: Piet Kroon; A: Henk Machielse, Hennie Broeke, Ben van Velsen; M: Anton Sluis, Richard van Rooijen; V: Frans van Dijk, Joop van Schip, Joop van de Berg, Hans van Rooijen, Tonnie Houdijk’.
VEP B – Bodegraven B 2-1 (1-0)
In een zeer harde wedstrijd won VEP B. 1-0 met de rust door een penalty van Joop van de Berg. Door Cock van Eck werd het 1-1. Frans van Dijk maakte kort voor het einde 2-1.
Doordat Woerden B in de uitwedstrijd tegen Nieuwkoop B niet verder kwam dan 1-1, stonden we dus met 1 punt voorsprong bovenaan met nog twee wedstrijden te spelen.
NSV A – VEP B 0-2 (0-0)
‘In de eerste helft hadden we totaal gen geluk. In de tweede helft ging het beter en wonnen we met 0- 2 door doelpunten van Richard van Rooijen en Kees Fortuin’.
24 mei 1958 Bodegraven B – VEP B 0-2 (0-0). Kampioen!!
‘In een zenuwachtig gespeelde wedstrijd werden we dus kampioen door doelpunten van Frans van Dijk en Hans Riegen. De laatste was invaller voor Richard van Rooijen.
Opstelling: D: Piet Kroon; A: Henk Machielse, Hennie Broeke, Joop van de Berg; M: Anton Sluis, Ben van Velsen; V: Frans van Dijk, Hans Riegen, Kees Fortuin, Hans van Rooijen, Tonnie Houdijk’
Kampioen met de cijfers: 14 12 – 2 24 66-15
N.B.: Een jaar later werd VEP B opnieuw en nu ongeslagen kampioen met de volgende spelers:
Piet Kroon, Ben van Velsen, Henk Machielse, Joop van de Berg, Joop van Es, Ton Houdijk, Leo Jansen, Hans Riegen, Ad Oostveen, Michael van Vliet en Joop van Schip.
Cijfers: 12 11 1 – 23 72-7
De kerk valt af
Voor aanvang van het seizoen 1958-1959 staat in het Veste Nieuws de volgende mededeling:
‘Voor de komende competitie zullen afkeuring weer op de bekende plaatsen en gebruikelijke wijze bekend worden gemaakt. De adressen zijn: Sigarenmagazijn De Visbrug, J. Epping, Rijn 17; Sigarenmagazijn De Herder, G. van Spanjen, Voorstraat 77, Sigarenmagazijn C.M. Janmaat, Prinsenlaan 41 en Café-restaurant Victoria, C. Vermeulen, Stationsweg 14.
De aankondiging bij de kerk vervalt. De ervaring heeft geleerd dat enkele malen, door toedoen van vreemden, verkeerde aankondigingen werden gedaan met alle gevolgen van dien.
Omdat toch alle kerkgangers langs een van de hier boven genoemde adressen komen, kan iedereen van eventuele afkeuringen kennis nemen.’
******************************
Droog en windvrij op een kussentje
In het Veste Nieuws van augustus 1958 staat de volgende aanbieding:
‘Is het niet prettig bij wedstrijd van ons eerste elftal heerlijk droog en windvrij in de tribune van De Veste te zitten? Is het dan niet eveneens prettig om op een lekker zacht kussentje te zitten?
Jan Everwijn, de grote man van deze kussens, wil het u gemakkelijk maken.
Voor de luttele prijs van drie gulden kunt u een jaar lang (dus t/m 31 augustus 1959) iedere thuiswedstrijd een kussentje gratis bij hem in ontvangst nemen.’
******************************
Een merkwaardig debuut
Op 10 augustus 1959 neemt VEP deel aan het NKS toernooi in Noorden met deze keer NSV als organiserende vereniging. DE start is veelbelovend: 5-0 winst op WSE. Dan blijkt doelman Jan Hooijmans te geblesseerd te zijn om verder te kunnen gaan. Goede raad is duur. Bij de aanwezige toeschouwers is de 16-jarige Piet Kroon afgelopen competitie doelman van VEP B. Hij is op de fiets naar Noorden gekomen. Hem wordt gevraagd om de plaats van Hooijmans in te nemen. Met geleende schoenen en samengeraapt tenue van de spelers keept hij de overige drie wedstrijden. Tegen Nicolaas Boys en GDS wordt met 0-0 gelijk gespeeld en van ESTO met 2-1 verloren.
Beduusd door het onverwachte debuut fietst Kroon na afloop weer naar Woerden.
******************************
In 1959 bestaat VEP 40 jaar en speelt het inmiddels negen jaar in de vierde klasse. Iets dat niet naar de zin is van pastoor Groen. In het jubileumnummer besluit hij zijn felicitatie dan ook met de volgende woorden: ‘Veppianisten, onze gelukwensen bij het jubileum. Wij zijn enthousiast over het nieuwe clubhuis, maar nog enthousiaster over het plan om in 1960 van de vierde klasse af te geraken.’ Pastoor Groen dicht de Veppers muzikale talenten toe, maar beseft kennelijk niet dat de vierde klasse op twee manieren kan worden verlaten.
*******************************
Het seizoen 1960-1961 werd geopend met de derby Woerden – VEP. De stemming in de kleedkamer van VEP was gespannen en met strakke gezichten werd begonnen aan wat toen doorging voor een warming up. Dat heette nog “intrappen”. Toen ook de reservespelers de kleedkamer wilden verruilen voor het veld, werden ze tegen gehouden door elftalleider Aart Hart. Uit een aktetas haalde hij de VEP-vlag. Hij sommeerde de reserves om die met behulp van punaises vast te prikken aan de plank boven de klerenhaakjes. Toen het elftal terugkwam voor de laatste instructies, zagen ze tot hun verbazing de VEP-vlag hangen. Die verbazing werd nog groter toen ze kort voor het verlaten van de kleedkamer opdracht kregen om met zijn allen, met de vuist op de vlag te beloven er alles aan te doen de wedstrijd te winnen. Of het daaraan gelegen heeft zal nooit bewezen kunnen worden. Maar een keihard werkend VEP pakte ket 1-3 de winst en twee belangrijke punten.
*********************************
Willem de Zwijger spreekt
In het Veste Nieuws van januari 1961 staat een artikel ondertekent door Willem de Zwijger met de volgende inhoud (samengevat).
Maandag 2 januari 1961 het ochtendblad uit de bus gehaald. En daar stond het: “VEP verloor onverdiend.” Vergeefs heb ik gezocht naar de reden. Het moet niet erg prettig zijn geweest voor de spelers om te lezen: “Een machteloze voorhoede.” Niet de eerste keer dat ik dit lees. Jongens praat eens met elkaar en belooft elkaar dat die verslaggever nooit meer de kans krijgt dat te schrijven. Dit moet worden: “oppermachtige.” Indien dit niet helpt dan kan het m.i. niet uitblijven dat er wordt ingegrepen (niet te vlug).
Een dezer dagen stond als voetnoot in mijn agenda: Uw lot hangt niet af van wat er me u gebeurt, maar wat u met uzelf doet.
Willem de Zwijger
***************************
Open brief.....
Februari 1962 verschijnt het Veste Nieuws met daarin een open brief van de redactie aan het eerste elftal. Men is duidelijk niet tevreden met de matige prestaties.
We schrijven deze open brief niet aan jullie om verwijten te maken, maar omdat we er van overtuigd zijn dat jullie de taak en de kans hebben een einde te maken aan de teleurstellende en beschamende situatie. Dit seizoen is een grote teleurstelling. We hadden gedacht: Nu gaat het gebeuren. Niets is nog verloren. Een fantastische explosie, een onweerstaanbare opmars, kan ons elftal, jullie elftal, op de eerste plaats brengen.
Begin met een overwinning op Bergambacht. Dat zijn jullie verplicht tegenover de Woerdense (katholieke) sportgemeenschap.
Jullie hebben de plicht om een deel van de enorme bedragen, die de afgelopen tien jaar – ook voor jullie sportvorming – zijn uitgegeven terug te brengen in de kas, door onze club een klasse hoger te brengen! De (katholieke) sportgemeenschap van Woerden rekent op jullie!
Sportmakkers van het eerste elftal, laat dit jaar weer niet een teleurstelling worden!
Redactie Veste Nieuws
***************************
De nieuwe trainer
Begin februari 1962 word trainer Jan Marree ontslagen. Met vier punten uit negen wedstrijden stond VEP hopeloos onderaan. Het bestuur vond al snel een opvolger: Joop Troost onder meer ex-trainer van SC Woerden en UNIO. Dinsdagavond 6 februari trainde VEP onder leiding van routinier Toon van Dijk op het bijveld van De Veste dat na overvloedige regenval een grote watervlakte was met hier en daar een eilandje van modder. De training bestond dan ook uit een partijspel, op een dergelijk veld zwaar genoeg. Intussen tekende de heer Troost in de bestuurskamer zijn contract. Toen Van Dijk het seintje gaf dat het einde van het partijspel betekende, stapte Troost het veld op, richting doelman Piet Kroon. De nieuwe trainer droeg een net kostuum. Hij had de pijpen van zijn pantalon een eindje opgerold en de aanslag van de modder op zijn schoenen scheen hem weinig te doen. Bovendien hield hij zijn hoed op. Hij stelde zich voor aan de keeper en gaf hem opdracht een aantal ballen e verzamelen en daarna op doel te gaan staan, dat meer weg had van een modderbad. Vanaf de zestienmeterlijn begon de nieuwe trainer vervolgens als een volleerde handballer (of misschien in deze omstandigheden waterpoloër) Kroon onder vuur te nemen. Een half uur lang. Daarna mocht de doelman gaan douchen en hij had daar beduidend langer werk mee dan zijn medespelers.
***************************
Een sigaret als doping
Tweede pinksterdag 1962, 11 juni, speelt VEP de beslissingswedstrijd, op het Gouda-terrein aan de Nieuwe Vaart, tegen VDS. In de kleedkamer heerst een gespannen stemming. Het moet gebeuren. Na de ‘warming up’ (inspelen) terug naar de kleedkamer. Krijn Pfaff is een van de routiniers, maar straalt dat op dat moment niet uit. Met andere woorden: hij is bloednerveus. De andere spelers zijn gespannen, wachten op het moment dat de scheidsrechter hen komt halen. Trainer Troost kijkt naar Krijn Pfaff, merkt op dat hij nerveus is. Krijn maakt een gebaar met de vingers naar zijn mond. Troost begrijpt het en knikt instemmend. Waarop Krijn in de zakken van zijn colbert graait, een en ander er uit haalt en de kleedkamer verlaat. Even later komt de scheidsrechter het seintje geven dat hij wil beginnen. De VEP-spelers verlaten de kleedkamer en om het hoekje zit Krijn Pfaff op tegel een sigaretje te roken. Hij staat op en het is duidelijk dat hij zijn zenuwen heeft ‘weggerookt’. VEP wint met 3-0 en Krijn speelt een ijzersterke wedstrijd.
***********************
Zijn eerste taak bij VEP
Op 21 oktober 1962 maakt Cees van Leeuwen zijn debuut als elftalleider bij de wedstrijd Waddinxveen 3 – VEP 5. Hij vertelt in het Veste nieuws hoe dat is gegaan.
‘Op de heenreis werd de tactiek besproken. Drie man waren op eigen gelegenheid gegaan en bespraken hun eigen tactiek. Scheidsrechter De Jong kwam niet opdagen. Mij werd gevraagd of we wilden spelen onder leiding van een Waddinxveen-lid. Een “heer Beumer”. Het festijn kon beginnen. Door fouten stond het als snel 3-0. Het derde doelpunt was zo dik buitenspel, dat ik al vlaggende het veld in holde om te vertellen dat dit doelpunt toch echt buitenspel was. Antwoord van “arbiter Beumer” luidde: “U hebt volkomen gelijk” en wees naar het midden voor de aftrap. We kwamen terug tot 3-2. Kort voor tijd kregen we zowaar een strafschop. Onze aanvoerder nam een prima aanloop, raakte de bal met als gevolg dat ook Nederland een satelliet in de ruimte heeft gekregen. Het bleef 3-2.
***********************
Waar zijn de lampen gebleven?
In het Veste Nieuws van oktober 1962 beklaagt het bestuur zich over de verdwijning van een tweetal infrafil rode lampen. Die waren aangeschaft om deze aan geblesseerde spelers ter hand te stellen om het herstel te bevorderen. Kennelijk een succes, want de lampen wisselden zo vaak van de ene naar de andere speler, dat in oktober 1962 niemand meer wist waar de lampen waren gebleven.
**********************
V.E.P. in de pekel
In 1963 verschijnt het boek ‘Uit Het Rijke Roomsche Leven’ van de bekende dichter/ schrijver Michel van der Plas. In het hoofdstuk ‘Sport, Spel en Vermaak’ worden de clubs DONK en VEP vermeld: ‘DONK te Gouda, betekent weliswaar Doelt Onversaagd Naar Kampioenschap, maar dankt de naam eigenlijk aan de geestelijk adviseur, pater Van de Donk. VEP te Woerden dankt haar naam ook aan een priester Franciscaan. VEP staat voor Vica ET Pota of wel Overwinnares en Veroveraarster. Dat latijn heeft men in de loop der jaren in de pekel laten staan en er doodgewoon VEP van gemaakt.
Het inmiddels ingeburgerde Vlug En Paraat is de schrijver kennelijk ontgaan.
***********************
VEP 3 bierelftal
In juni 1963 wordt VEP 3 kampioen. Drie wedstrijden voor het einde werd concurrent NSV 2 met 1-0 verslagen dankzij een treffer van Antoon Sluijs. Linksback Cees Uijttewaal beloofde zijn ploeggenoten daarop een kratje bier voor elk doelpunt in de laatste twee wedstrijden en de eventuele beslissingswedstrijd. Dat liep snel op na de overwinningen op GDS 2 in Boskoop (0-5) en de zege thuis op Olympia 5 (4-0). Waarop men berekende dat een 2-0 zege op NSV 2 in de noodzakelijk geworden beslissingswedstrijd het aantal kratjes op elf zou brengen. Voor iedere spelers een kratje. Gemakshalve vergat men de reserves. Dat werd goed gemaakt, want de beslissingswedstrijd tegen NSV 2 leverde een daverende 6-0 zege op.
************************
Soms zijn de druiven zuur
Op 8 maart 1964 verliest VEP met 2-0 van Woerden. Waarmee de kampioenskansen van VEP vrijwel zijn verdwenen. Een flinke tegenvaller. Zoals voor “outsider” die regelmatig commentaar geeft in het clubblad van VEP, het Veste Nieuws. Hij heeft een geheel eigen mening over de gespeelde derby.
‘In de kranten las Outsider: “Woerden deed zijn sportieve plicht”. Mooi gesteld. Maar Outsider vraagt zich af of het wel zo sportief was. Natuurlijk is sportiviteit een positief iets Maar het doel van Woerden was, als u mij toestaat, nogal negatief. Men wilde alleen maar verhinderen dat VEP kampioen zou kunnen worden. Outsider tilt er niet zwaar aan, maar het is vreemd dat er ’s avond na de wedstrijd door spelers en supporters van Woerden feest werd gevierd, op een manier die deed vermoeden dat Woerden nu eerste stond ten koste van VEP. Outsider heeft zich hieraan geërgerd.
Gelukkig bleek dat het bestuur van Woerden er geen weet van had. Het bleek een spontaan festijn te zijn, dat ook in de kringen van Woerden niet werd goedgekeurd.’
************************
“Zeven tegen elf”
Op 17 juni 1964 is Faas Wilkes gastspeler bij VEP in de jubileumwedstrijd tegen de contractjeugd van Velox. De legendarische vierde triomfen bij Internazionale, Valencia en in het Nederlands elftal. Samen met Abe Lenstra en Kees Rijvers vormde hij in de jaren vijftig het ‘gouden binnentrio’ in het Nederlands Elftal. Wilkes was een speler die graag de bal bij zich hield. Ooit verzuchtte Lenstra dat voetbal toch echt met elf tegen elf werd gespeeld. Waarop Wilkes antwoordde: “Abe, als ik er vier voorbij ben, is het nog maar zeven tegen elf.”
*************************
In november 1966 speelde VEP in Driebergen een oefenwedstrijd tegen het Seminarie Driebergen. De aankomende geestelijkheid bracht een aardig elftal op de been (keuze uit 60 man) dat in de competitie goed zou kunnen meekomen. Het werd een (uiteraard) sportieve wedstrijd met een onpartijdige broeder scheidsrechter. Binnen vijf minuten leidde VEP met 0-2 door Hans van der Vlist en Addy Stalfoort. Frater Fred toonde zich een gewiekste aanvalsleider en met twee doelpunten trok hij de stand gelijk. Op de valreep zorgde Stalfoort voor de Woerdense winst: 2-3.
Na afloop vonden de fraters en VEP-spelers elkaar terug in de gezellige kantine. Het bleek moeilijk om daar weg te komen. Waarschijnlijk door de goedkope drankjes, zoals een pilsje voor 30 cent.
**************************
Op 16 april 1967 schoot VEP in De Veste de laatste kampioensillusies van het Rotterdamse ODI aan flarden. De dat seizoen zeer productieve aanval van VEP scoorde viermaal tegen de kampioenskandidaat. De bezoekers konden het net niet vinden en waren bijzonder teleurgesteld. Dat uitte zich kort voor tijd in een actie van rechtsback Tiel. In een vlaag van woede knalde hij de bal over de tribune, toen hij een vrije trap tegen zich kreeg. De arbiter wilde hem al op de bon slingeren, maar de Rotterdamse aanvoerder gaf zijn opvliegende medespeler de opdracht de bal te gaan halen. Dat werd door de scheidsrechter gewaardeerd en de officiële waarschuwing werd ingetrokken.
**************************
Het is oktober 1967 als op zondagmorgen bij wedstrijdsecretaris Cees van Leeuwen de telefoon gaat. Het is voorzitter Cor van Deuren die informeer of “alles doorgaat?” Van Leeuwen beaamt dat en voegt er aan toe “Zelfs het derde elftal, al zijn ze zonder leider vertrokken.” Waarop Van Deuren informeert: “Wie is die kluns die de jongens zo in de steek laat?” Waarop het droge antwoord luidt: “Een zeker mijnheer Van Deuren, voorzitter van VEP!”
Waarop de voorzitter/ leider zijn papieren raadpleegde en moest concluderen dat hij een kaartje had ontvangen waarop stond aangegeven dat hij als elftalleider van het derde zou fungeren.”
Overigens VEP 3 won toch.
(Dat seizoen werd het leiderschap bij de lagere elftallen bij toerbeurt verricht door een aantal mensen die zich daar voor hadden opgegeven.)
***************************
In het Veste Nieuws van mei 1968 staat een kort gesprekje afgedrukt tussen twee spelers van het zesde elftal:
“Zie je die gozer daar, die wil bij ons komen spelen.”
Vraagt de ander: “Is hij goed van innemen?”
“Nee, maar hij kan wel aardig voetballen.”
“Ja, dat kan wel zo zijn, maar als hij niet goed van innemen is, wat moet je er dan mee? Trouwens hoe kan die anders nou een goede voetballer zijn?”
**************************
In het jubileumnummer van 1969 uit Jan Van Leeuwen, speler uit de eerste jaren en fervent supporter, zijn ongenoegen over de kleuren van het eerste elftal. Dat speelde toen vaak in rood-witte gestreepte shirts. ‘Ik weet zeker dat vroeger de VEP-kleuren zwart-wit waren. Tegenwoordig zie ik zoveel vreemde kleuren dat ik me afvraag welke gastelftallen er nu weer op De Veste spelen. Zo tegen de rust kom ik er dan achter dat die knapen in de rode shirts van huis uit VEP-jongens zijn. Dat soort dingen gebeurde vroeger niet. Je kocht een shirt (zwart-wit gestreept), deed daar enkele jaren mee en als het op was dan kocht je een nieuw shirt.’
***************************
Bij de sportverkiezing 1971 wordt Jan Hooijmans gekozen tot sportman van het jaar in Woerden. Als keeper van VEP verhuisde hij in 1960 naar tweedeklasser Blauw Zwart. In die periode verdedigde hij tweemaal het doel van het Nederlands amateurelftal. Vervolgens onder de lat bij Fortuna Vl in de eerste divisie om daarna terug te keren bij VEP. Bij het uitreiken van de beker merkt burgemeester Ter Haar Romeny op: ‘Je bent niet alleen opgevallen door de sportieve prestaties, maar ook door het korte haar, iets dat op dit moment niet gangbaar is’.
*************************
In mei 1972 is de PTT winnaar van het bedrijfsvoetbaltoernooi. In de finale in De Veste wordt Verwo met 4-0 verslagen. De recette-opbrengst en de inschrijvingskosten van het toernooi zijn ten bate van de bejaardenreis. Namens het comité Bejaardenreis reikte de heer H. Hamoen de beker uit met de woorden: “De kleine postzegels hebben het gewonnen van het zware beton”.
*************************
Op 4 september 1971 wordt de damesafdeling officieel opgericht. Nadat de dames tijdens de oprichtingsvergadering zijn geïnformeerd door het bestuur. Op een vraag van mevrouw Lamboo-van Rossum, telefoneert secretaris Arie Luiten met de afdeling Gouda KNVB en krijgt de toezegging dat bij eventuele ongelukken, ook de hulp van een gezinsverzorgster zal worden vergoed, dankzij de KNVB verzekering.
**************************
Na afloop van het seizoen 1969-1970 liet topscorer Kees Hoogenes weten te stoppen met selectievoetbal. In het seizoen 1970-1971 maakte hij nog een aantal keren zijn opwachting in de hoofdmacht. Daarna was het echt afgelopen en vond hij zijn spelvreugde in een lager elftal. In de eerste jaren dat hij deel uitmaakte van het eerste elftal, kreeg hij een onverwacht bezoek van de geestelijk adviseur: pater Van Tol. Hoogenes legt uit: ‘Ik ging wel eens kijken bij de trainingen van Woerden. Al snel ging het gerucht dat ik bij Woerden zou gaan voetballen. Pater van Tol werd naar me gestuurd om me om te praten. Dat was nergens voor nodig. Ik was en bleef VEP-man.’
**************************
Tijdens de paasdagen van 1974 ontving het tweede elftal van VEP de voetballers en aanhang van het Duitse Mühlheim. Op zondagmorgen ontdekte de Duitse chauffeur dat de achterlichten van zijn bus waren verwijderd. Niet vernield, want ze werden even verderop ‘ongedeerd’ aangetroffen. Met behulp van een collega van garage Van Rooijen is de bus weer rijklaar gemaakt. De politie stelde een onderzoek in.
**************************
Het Veste Nieuws wordt in de jaren zestig en zeventig alom geprezen om zijn inhoud en lay-out. Dat ook nieuwtjes van andere clubs worden meegenomen blijkt uit het nummer van augustus 1974. Daarin het volgende korte bericht: ‘Komende competitie wordt een volledige confrontatie met alle elftallen van SC Woerden, dat de shirts van het eerste elftal heeft gewijzigd. Shirt: wit met drie blauwe banen en één blauwe streep over de mouw. Broek: wit met aan beide kanten twee blauwe strepen. Kousen: blauw met witte rand.’
Inmiddels weten we dat SC Woerden is teruggekomen van deze dwaling. Net als VEP overigens. Speelden de zwart-witten niet een aantal jaren in rood-wit gestreepte shirts of in geheel in het wit? En niet te vergeten de geblokte zwart-witte shirts.
*************************
In oktober 1975 organiseert VEP een tweede VEP-festival waarvan de opbrengsten zijn bestemd voor het bouwfonds voor de accommodatie aan de Waardsedijk. Tijdens de druk bezochte fondue-avond verschijnt plotseling Sint Nicolaas met zijn knechten. Een vroeg bezoek dat jaar met een speciale bedoeling. De Sint roept jeugdvoorzitter en jeugdleider Nico de Lange bij zich en reikt hem de beker uit die behoort bij de benoeming van VEP-sportman van het jaar. Met de woorden dat ”alle kankeraars, gefrustreerden en dwarsliggers zich moeten spiegelen aan de mentaliteit en inzet van Nico.”
***************************
Duizend gulden voor de laars Sinds halverwege 1975 staat er een laars achter het buffet in de VEP-kantine. Men kan daar een fooi in stoppen. Het geld is bestemd voor het bouwfonds. Gert Verbree, supporter van VEP, bood eind vorig jaar duizend gulden voor de inhoud en nam het risico van een verlies voor zijn rekening. Op Nieuwjaarsdag 1976 was het zover. Het tekort heeft hij aan zijn laars gelapt en de duizend gulden kwamen op tafel. De laars was gevuld met in totaal 560,18 gulden. Met vreugde en dankbaarheid incasseerden Joop Esteie en Gijs Ruijs, respectievelijk voorzitter en secretaris van de evenementencommissie, de winst.
****************************
In het Veste Nieuws van juni 1976 staat te lezen dat de evenementencommissie overweegt een ‘Veste-verlaat-feest’ te organiseren, Een feest in de vorm van een openlucht smul- en dansfestijn. Daarbij wordt het opzetten van een weinstube niet uitgesloten.
****************************
De zomer van 1976 is een van de warmste van de twintigste eeuw. Echter, de voetbalvelden hebben het zwaar te verduren door de droogte. In juli zijn daarom brandweerlieden van carrosseriefabriek De Oudsten druk bezig het bijveld van De Veste te besproeien. Langs dat veld loopt het Waterhoenlaantje. Ten tijd van het sproeiwerk wandelen daar niets vermoedend enkele vakantiegangers van de nabijgelegen camping. Zonder te kunnen spreken van een echte douche worden zij nat van een miezerig buitje uit de slangen van de brandweerlieden. Toch veel
verontwaardiging, die in grove termen wordt geuit. De ruzie loopt hoog op. Zo hoog dat er uiteindelijk politie aan te pas moet komen om de verhitte gemoederen te ‘blussen’.
*****************************
In maart 1977 organiseerde de Sportraad een sportquiz in Concordia. VEP voetbal bleek over de meeste sportkennis te beschikken. In de pauze werd een verloting gehouden. Onder de prijzen diverse taarten. Toeval of niet, drie daarvan werden gewonnen door bestuursleden van Sportlust en een jurylid, Jan van Zijl, tevens spelleider. Die had op deze manier geen moeite om de verloting op humoristische wijze te begeleiden. Zijn taart gaf hij door aan quizmaster Kees Mooij die vele avonden had besteed aan het samenstellen van de vragen.
*****************************
Toekomst: opening sportpark in 1977
Bij het lezen van de Woerdense Courant van 12 september 1952 valt ons de opvallende toekomstvisie van de redactie op. Men blikt 25 jaar in de toekomst onder de kop: “De Woerdense Courant 1977”
‘Zaterdagmiddag werd het nieuwe sportpark, gelegen aan de rand van de gemeente, bij de Wierickerschans, officieel in gebruik genomen. De voetbalwedstrijden op het hoofdterrein werden door 45.000 toeschouwers bijgewoond. De tribunes waren praktisch geheel gevuld. Woerden en VEP speelden beiden een erewedstrijd; de blauw-witten wonnen met 3-2 van Ajax, sinds jaren een bekende tegenstander uit de hoofdklasse. VEP speelde met 1-1 gelijk tegen de kampioen van Nederland: Alphia.’
Proeven we hier enige kritiek op het beleid van de gemeente betreffende de problematiek rondom de sportvelden?
Hier zal dat wel niet het geval zijn geweest, maar het geeft te denken’.
*******************************
De scheidsrechter
In het VEP-Nieuws van november 1977 word de scheidsrechter onder de loep genomen door middel van een artikel overgenomen uit het blad “De Scheidsrechter”. Dat gebeurt vrij uitgebreid met tot slot een samenvatting:
‘Onbegrijpelijk dat er nog mensen zijn die het scheidsrechteren als hobby kiezen, want....
Je moet zo wijs zijn als Salomo, zo geduldig als Job, zo sluw als een vos, zo moedig als een leeuw, zo dikhuidig als een olifant, zo buigzaam als riet, zo krachtig als Tarzan, zo gevoelig als een jonge moeder en zo ongevoelig als een steen zijn.’
******************************
Een citaat van Agnes Verschuur in een interview in de Woerdense Courant januari 1978 over de beginperiode van het damesvoetbal beginjaren zeventig.
‘In het begin mocht je hands maken als er een bal op borsthoogte op je afkwam. Die spelregel is er nu terecht uit. De heren hebben ook een gevoelige plek. Als je daar je handen voorhoudt en er komt een bal tegenaan is het ook hands.’
*****************************
In het VEP-Nieuws van juni 1978 staat hoe Jan Bos, speler van E1 zijn deelname aan een toernooi bij WSE beleefde. De slotwedstrijd ging tegen het Montfoortse MSV. Jan Bos noteerde het volgende over dat duel:
‘Tegen MSV, dat was spannent we moesten winnen. Als MSV won en wij verliesde waren zij eerste en zo ook andersom. We speelde gelijk 0-0. Wij moesten nu pinaaltjes schieten. Wij moesten eerst, wij schoten de bal er in, hun ook. Wij ook weer, hun ook en hoi de keeper houd de bal en hoei hun keeper ook. Toen schoten wij hem erin en zij ook. Dus stonden we gelijk. Wij schoten de bal er in en zij ook weer. MSV schooten de bal er in en wij ook. Toen schoot MSV naast, dus waren wij winnaar van het ternooi.’
****************************
Gelezen in de rubriek ‘Punters’ (onzinrubriek van de v.v. Vlug Elf Pils) in het VEP-Nieuws van oktober 1978:
Piet Rijnbeek (doelman VEP 5) schijnt zo ver uit te schieten dat de jongens van het vijfde op de rand van hun eigen strafschopgebied de bal op moeten vangen.
Harry de Vroege dreigde alleen op de keeper af te gaan (hoe is het mogelijk met zijn techniek!) toen een van zijn tegenstanders hem toch nog de bal ontfutselde. Harry draaide zich nogal licht geïrriteerd om en vroeg :”Kan je zelf geen bal kopen joh?”
*****************************
SC Woerden vraagt in november 1978 vergunning aan de gemeente om in de kantine een ‘borrel’ te mogen schenken naast bier, sherry en wijn. Een eerder verzoek is afgewezen. Nu verzoekt het bestuur van SC Woerden om dat alleen op donderdagavond te mogen doen, de clubavond. De heer Van Breukelen, raadslid van SB, vindt dat SC Woerden dat moet kunnen doen. De heer Van Dijl, tweede penningmeester van Woerden legt uit: “Het gaat niet om de financiën. Leiders, bestuursleden en anderen willen op een clubavond ook wel eens een neutje kunnen drinken. Vroeger deden we het wel eens clandestien. Toen bleek dat er hooguit anderhalve fles per avond opgaat. In de gemeenteraad is CDA’er Cnossen een duidelijke tegenstander. “Alcohol is de vijand van het sportwezen”.
In de Woerdense verordening staat: ‘Het is verboden (behalve wanneer het gratis wordt verstrekt) sterke drank te verstrekken in de kantine.’
Van Breukelen merkt tot slot nog op: “Voldoen aan het verzoek van SC Woerden betekent dat het zelfde voor VEP en Sportlust. Ik denk dat de verenigingen het niet onplezierig zouden vinden als aan deze redelijke wens wordt voldaan.”
******************************
In het VEP-Nieuws van januari 1981 doet de redactie de volgende oproep inzake het stallen van fietsen en bromfietsen:
‘Er is een slechte gewoonte om fietsen en brommers bij het clubgebouw te plaatsen.
Waar hebben wij eigenlijk een fietsenstalling voor? Daar horen fietsen en brommers te staan.
Namens het bestuur vragen wij uw medewerking. Zo moeilijk is het toch niet?
(Een uitzondering wordt gemaakt voor de materiaalmeester Arie Uijtewaal, die uit hoofde van zijn functie zich veelvuldig moet verplaatsen om de door de spelers achtergelaten ballen weer op te halen).
*******************
Op verzoek van de redactie is Nico de Lange het eerste bestuurslid dat in 1981 een stukje schrijft over zijn VEP-verleden en wat hem nu bezig houdt. Hij herinnert zich een voorval tijdens een van de jaarvergaderingen uit de periode in de jaren zestig met Cor van Deuren als voorzitter. Die was tijdens genoemde vergadering enigszins uit zijn humeur gebracht door wat aantijgingen tijdens de rondvraag.
Nico de Lange:
‘Er ontstond een gespannen situatie. Juist op het hoogtepunt stond een van de aanwezigen uit ons zesde elftal op. Ton Woertman en die vroeg het woord. Zoals ieder wist, was ons elftal nog wel eens in de oppositie, zodat werd vermoedt dat Ton als woordvoerder van het zesde zijn woordje zou zeggen. Inderdaad was dat het geval. Benauwd kijkend gaf de voorzitter hem het woord en Ton zei: “Ome Ries (onze man achter de bar) heeft u elf pils voor ons?”
De stemming sloeg om en na een vrolijke pauze werd de vergadering voortgezet en de voorzitter met algemene stemmen herkozen.’
*********************
Marius Derks, oud eerste elftal speler, komt in het seizoen 1982-1983 uit in het twaalfde elftal. Dat speelt op een zondag in september 1982 een wedstrijd tegen Nieuwkoop 8, aanvang: 10.00 uur. Om half elf verschijnt Marius en informeert of hij nog wel op tijd is om “effe mee te ballen”. De rusttand is 0-1. In de tweede helft wordt de achterstand met ‘joker’ Marius Derks omgezet in een 2-1 zege.
*********************
Henk Vrolijk is jarenlang als vrijwilliger actief bij VEP, onder meer als jeugdleider. Zijn voetbalroots liggen echter bij SC Woerden, zoals hij verteld in het Veste Nieuws van november 1982.
‘Via vriendjes van het school- en straatvoetbal kwam ik bij Woerden terecht. Vanaf mijn zestiende tot 33e jaar was ik daar speler in het eerste elftal. Van thuis mocht ik niet voetballen op zondag. Mijn neef Henk de Knijff, ook speler van het eerste elftal, nam mijn voetbalspullen mee, zodat ik toch de wei in kon. In de Woerdense Courant stond in die tijd (jaren vijftig) altijd de opstellingen van de eerste elftallen. Bij die van SC Woerden stond dan NN in plaats van mijn naam.’
*******************
Chris Bouman, trainer van de B-selectie nam, voor een wedstrijd van het derde elftal in november 1982, zelf de pen ter hand om het wedstrijdformulier in te vullen. De spelers-nummers invullen leek hem ook geen probleem. Echter, op het bureau van de afdeling Gouda zat men toch even met de handen in het haar toen men het formulier onder ogen kreeg. Wat bleek? Chris Bouman had in zijn enthousiasme niet de spelers-nummers overgenomen, maar de eveneens op de spelerskaarten vermeldde telefoonnummers.
Tot zover het relaas van een roddeljournalist in het VEP-Nieuws. Want de waarheid is dat Chris Bouman na twee telefoonnummers te hebben ingevuld zijn fout in de gaten kreeg en tot correctie is overgegaan.
********************
Jos Sluijs is jarenlang een prominente speler geweest in het eerste elftal. Wanneer VEP in 1969 voor het eerste de derde klasse bereikt is hij aanvoerder. In november 1983 blikt hij terug op het begin van zijn voetballoopbaan. ‘Toen ik een jaar of twaalf was speelde ik in een leuk C1 elftal dat dan ook kampioen werd. Daarom ging het gehele elftal over naar de B1, behalve ik. Daar begreep ik niets van. Als reden gaf men op dat ook B2 een aardige speler nodig had. Ik was zeer kwaad en wilde bij Woerden gaan voetballen. Toen ik dat thuis aan mijn vader vertelde, kreeg ik een draai om mijn oren en werd naar bed gestuurd. Dat ging dus duidelijk niet door!’ Later heeft Jos als voormalig B2 speler zijn ‘draai’ gevonden in het eerste elftal.
*******************
Anekdotes 1986 -1990
De spelers van VEP arriveerden in mei 1989 met kleine oogjes en witte gezichten op het complex van Rohda’76 om deel te nemen aan het Mijndert van Dijktoernooi. De feestavond na de kampioensreceptie had duidelijk sporen achter gelaten. Op het veld stonden de zwart-witten niet echt lekker op hun benen. Tijdens de eerste wedstrijd tegen SVOW verzuchtte Timo Bakker hardop: “Tjonge, wat is dat veld glad!” Hij kreeg zijn gelijk in de loop van het duel. Diverse VEP-spelers maakten ongewild kennis met de harde en gortdroge grasmat.
********************
In het clubblad van november 1989 staat een advertentie met de volgende tekst:
Gevraagd: grensrechter m/v voor het tweede elftal. Naast de elementaire kennis van het voetbal wordt een flexibele instelling gevraagd. Hij/zij moet mee kunnen treuren bij een nederlaag (gebeurt bijna nooit) en geen spelbreker zijn als het feest is bij een overwinning (gebeurt meer). Aanmelden bij elftalleider Cees Uijtewaal of secretaris Cees de Koning.
*********************
In april 1991 is door het VEP-bestuur een jachtvergunning aangevraagd bij de gemeente. Dit in verband met de ravage die op het hoofdveld is aangericht door konijnen.
Dankzij de inzet van Jan Vergeer zijn inmiddels alle reclameborden rondom het, door de konijnen aangevreten hoofdveld, verkocht.
********************
Op 29 mei 1993 werd het zevende Mijndert van Dijktoernooi afgewerkt op het complex van Sportlust. Bijna een thuiswedstrijd voor VEP. De spelers van de zwart-witten zullen dan ook in meerderheid op fiets zijn gekomen. Die van Oudewater deden het anders. Een licht uit de hand gelopen weddenschap had tot gevolg dat de selectie van Oudewater de afstand tussen hun stad en Woerden per step aflegden. Wat Oudewater er niet van weerhield om na VEP tweede in de poule te worden. In de kruisfinale bleef het 0-0 tegen Alphense boys, dat via strafschoppen een ronde verder kwam.
********************
In augustus 1994 speelt VEP een oefenwedstrijd tegen Zevenhoven. Peter Steneker scoort en trainer Willem Feer heeft kennelijk contact met een aantal supporters van Zevenhoven en zegt: “Zag je dat jochie, die keeper heb een zak aardappels op zijn rug!”
********************
VEP heeft op 4 september 1994 in de eerste competitiewedstrijd met 3-0 de leiding tegen DONK. Supporter Kees van de Broek is er toch niet gerust op: “Het is dat we met 3-0 voorstaan, want als die gasten van DONK er een indouwen sta je met 1-0 achter en verlies je die pot nog.”
********************
Een uniek gebeuren! Op 5 maart 1995 moesten niet minder dan vijf teams aantreden tegen SC Woerden. Wat gebeurt? Alle vijf wedstrijden werden afgelast.
********************
Op 8 februari 1997 verdedigt VEP in en tegen Gouderak in de slotfase een 0-1 voorsprong. De gemoederen raken verhit, vooral langs de lijn bij de supporters van Gouderak. Een van hen will VEP- speler René Pels te lijf. Dat gebeurde in d buurt van grensrechter Jan Verkleij, die de Gouderakker vastpakte om het tegen te houden. Dat kon geen goedkeuring verdienen in de ogen van de scheidsrechter die Verkleij op een rode kaart trakteerde.
In blessuretijd een vrije trap voor Gouderak. De doelman kwam mee naar voren. Zijn plaats onder de lat werd ingenomen door een supporter. De vrije trap leverde niets op en de supporter verdween uit het doel.
********************
In de VEP Krant van december 1998 staat in het ‘Dames Nieuws’ dat Melanie van der Horst voor het eerst sinds drie seizoenen alleen op de keeper af kon gaan! Echter, alleen maar omdat zij stug doorliep met de bal terwijl al vijf minuten eerder was gefloten door de scheids...
********************
In februari 1999 doet het bestuur een oproep in het clubblad onder de kop:
GEZOCHT
Hoe kan het ook anders.
Iemand die van beroep timmerman is en bereid bij VEP hier zo nu en dan zijn hobby van te maken.
Hij of zij die dus weet wat een hamer en spijkers voor effecten geeft, wordt dringend gevraagd af en toe een klusje op te knappen voor VEP.
Aanmelden bij Peter Eypen.
Niet wachten op die ander, maar zelf doen.
Bestuur
*********************
Jan Verkley is in april 2000 dertig jaar grensrechter. In de beginperiode was het kennelijk niet altijd vanzelfsprekend dat ‘het vlaggetje’ hem werd aangereikt door de club. Zodat moeder Verkley er aan te pas moest komen en zo nu en dan een zelfgemaakte vlag produceerde voor zoon Jan.
Dat ritueel ging met de nodige ceremonie gepaard en daarna dat biertje en het struikgewas. (Deze laatste zin is bestemd voor ingewijden).
*********************
In de VEP Krant van juni/ juli 2000 staat een door Petra Bos samengestelde lijst van voorwerpen die zijn blijven liggen in de loop van het seizoen. De opsomming is voldoende om een conclusie te trekken: Ajax-trainingspak maat 152, Cruijff-trainingsjack maat 176, grijze pet Kids World, grijs t-shirt maat 152, donkerblauwe jas – merk Picceldy maat 152.
Er staan nog tien andere voorwerpen op de lijst onder meer: grijze Nike sokken, witte voetbalkousen met rode opdruk, één zwarte Puma sok, handdoek donkerblauw, washandje.
*********************
Op 4 mei 2003 speelt VEP zich veilig in de derde klasse door in Oudewater de beslissingswedstrijd tegen Gouda met 1-1 gelijk te spelen. Het betere doelsaldo geeft de doorslag. Een aantal dagen later fiets Fred Kool (samen met Piet Kroon interim -coach) met een opgeruimd gevoel over De Nes. Dan ziet hij daar Herman Bijleveld driftig zwaaiend met een zeis door het nogal hoge gras. De stopperspil uit de jaren vijftig legt uit: “Voer voor het paard van mijn dochter.” En hij maakt Fred een compliment met de handhaving. Herman rust even uit, kijkt over de Oude Rijn en komt met een bekentenis: “Ik wilde gaan kijken. Dus ik stap de fiets en peddel naar Bodegraven. Bij het complex van Bodegraven valt me op dat de belangstelling groot is, maar ik zie weinig of geen bekende VEP- gezichten. Een aantal mensen kijkt me vreemd aan. Ik koop een kaartje en langs de lijn wordt me gevraagd wat ik kom doen. Mijn antwoord is dat ik naar mijn ploeg kom kijken. Men legt me uit, met wat leedvermaak, dat ik dan nog iets verder moet fietsen: naar Oudewater. Hier speelt Woerden tegen DONK. Een beslissingswedstrijd om het kampioenschap in de vierde klasse.”
Nog verder fietsen, dat ziet Herman niet zitten. Dus is hij voor het eerste van zijn leven (waarschijnlijk) getuige van een kampioenschap van SC Woerden.
*********************
Na zes jaar stonden op zondag 16 november 2003 SC Woerden en VEP weer tegenover elkaar op competitieniveau. Vooraf was duidelijk dat de derby nog altijd leeft in Woerden. In de nacht van vrijdag op zaterdag werd door supporters van Woerden de middenstip van het VEP-veld weggehaald. Misschien dachten de dieven dat VEP thuis zou spelen. Uit voorzorg werd een nacht later de middenstip van het hoofdveld van Woerden bewaakt door drie supporters.
Zonder een nieuwe middenstip werd op zondag afgetrapt en pakte VEP de winst: 0-2.
*********************
